Gisteren was het 4 Mei

4 Mei was voor mij een super leuke dag, ik had gelogeerd met vriendinnen en we brachten nog de hele dag met elkaar door, we hebben veel gelachen en ik heb het zo leuk gehad! En dan kom je thuis en dan besef je eigenlijk pas wat voor dag het echt is, de dag dat we om 8 uur allemaal 2 minuten stil zijn.

Het gaat als vanzelf, je staat op, doet je ding, drinkt water en knuffelt je huisdier, een dag zoals alle andere dagen. Tot het 8 uur is. Natuurlijk weet je het wel,  oh ja, het is 4 Mei, wat was er ook alweer? 2 minuten stilte! Maar dat is pas 's avonds, verder sta je er niet zo veel bij stil, tenminste, ik niet.

Ben ik de enige die niet weet wat te denken tijdens die 2 minuten? Ik heb altijd het idee dat het niet zo binnen komt bij me. Ik had laatst een soort school excursie, gingen naar een massa begrafenis, zagen foto's, op zo'n moment sta ik er veel meer bij stil dan tijdens de 2 minuten stilte. Misschien ook wel omdat het heel abrupt is, je bent druk bezig met je ding, haast je om klaar te zijn om 8 uur, en na die 2 minuten ga je door waar je mee bezig was. Ik blijf het lastig vinden.

Maar ik ben wel blij dat het gebeurt, het is goed om er bij stil te staan, ook al kan het lastig zijn, ze hebben wel voor ons gevochten, dat zijn die 2 minuten per jaar echt wel waard.